Αλεξανδρής, Κωνσταντίνος

(1894 – 1976). Ναύαρχος του ελληνικού πολεμικού ναυτικού. Φοιτητής ακόμα στη Σχολή Δοκίμων, με την έκρηξη του Α’ Βαλκανικού πολέμου, αποσπάστηκε στο ανιχνευτικό πολεμικό σκάφος Λέων, με τον βαθμό του αρχικελευστή. Με το πλοίο αυτό πολέμησε στις ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου. Το 1913 ξαναγύρισε στη Σχολή Δοκίμων απ’ όπου αποφοίτησε το 1914 και κατατάχθηκε στο θωρηκτό Αβέρωφ με τον βαθμό του σημαιοφόρου. Τον ίδιο χρόνο έγινε ανθυποπλοίαρχος και υπηρέτησε σε πλοία του στόλου στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Το 1917, ως υποπλοίαρχος, στάλθηκε σε ειδική σχολή πυροβολικού στη Μ. Βρετανία, όπου και πήρε πτυχίο πυροβολητή αξιωματικού. Διορίστηκε τότε καθηγητής του Πυροβολικού στη Σχολή Δοκίμων και εκπαιδευτής στη Σχολή Πυροβολικού στον Πόρο. Το 1921 προβιβάστηκε σε πλωτάρχη και το 1926 σε αντιπλοίαρχο. Το 1930 τοποθετήθηκε υπασπιστής του προέδρου της δημοκρατίας και έναν χρόνο αργότερα κυβερνήτης του αντιτορπιλικού Αετός. Το 1933 έγινε διευθυντής στην Γ’ διεύθυνση του ΓΕΝ και το 1935, μετά το στρατιωτικό κίνημα, αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του πλοιάρχου. Ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία το 1940 και στάλθηκε στη Μ. Βρετανία για να πετύχει τον ανεφοδιασμό της Ελλάδας σε πυρομαχικά (1941). Αποκλείστηκε όμως εκεί με την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς και διορίστηκε ναυτικός ακόλουθος στην ελληνική πρεσβεία του Λονδίνου. Το 1943 έγινε αρχηγός του στόλου, θέση στην οποία παρέμεινε για έναν χρόνο. Το 1944 γύρισε στην Ελλάδα όπου υπηρέτησε, μετά την απελευθέρωση, ως αρχηγός του Ναύσταθμου, των Ναυτικών Διοικήσεων και, για ένα διάστημα, υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας. Αποστρατεύτηκε το 1947. Έγραψε πολλά βιβλία της ειδικότητάς του. Σημαντικότερα από αυτά είναι: Ναυτικαί επιχειρήσεις του υπέρ ανεξαρτησίας αγώνος 1821-1829 (1930), Η θαλασσία δύναμις εις την ιστορίαν της αρχαίας Ελλάδος (1950), Το Ναυτικόν μας κατά την πολεμικήν περίοδον 1941-1945 (1950), με αναμνήσεις του συγγραφέα από τον B’ Παγκόσμιο πόλεμο, και Η θαλασσία δύναμις εις την ιστορίαν της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (1957).